ماجرای احیای یک پیانوی قدیمی توسط زنده‌یاد ندایی در استودیو هشت

ماجرای احیای یک پیانوی قدیمی توسط زنده‌یاد ندایی در استودیو هشت
مدیر رادیو نمایش طی یادداشتی از سوگ زنده‌یاد امیرحسن ندایی نوشته و به ماجرای احیای یک پیانو پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، محسن سوهانی مدیرکل هنرهای نمایشی رادیو و رادیو نمایش همزمان با خاک‌سپاری زنده‌یاد امیرحسن ندایی یادداشتی را به نگارش درآورد.

وی در این یادداشت نوشت: «حوالی غروب جمعه پاییزی 22 مهر، تماس سعید اسلام‌زاده به سوگم نشاند، خبر تلخ بود و بهت‌آور: دکتر امیرحسن ندایی پرکشید.

از نخستین بار که ایام نوجوانی با صدا و سیمایش در نقدهای سینمایی تلویزیون آشنا شدم، تا این اواخر که با «نقدآورد» رادیونمایش (برنامه تخصصی تحلیل میان‌رشته‌ای سینما از منظر علوم انسانی) همراهمان بود، خاطرش را جز به نیکی و آموزگاری نمی‌شناسم.

دانشمند بود و عمیق، فرزانه بود و فروتن، پربار بود و افتاده.

مقالات دیگر: رنگبرداری فرش

آخرین خاطره‌مان در «استودیو هشت» ارگ کهنسال رادیو، شیرین و ماندگار رقم خورد: ماجرای پیانوی بی‌نوای وزارت اطلاعات!

زبان‌بسته را از هم گسسته، له و لورده، انداخته بودند گوشه‌ای. پیانوی رویال دوپداله‌ای که در مکاتبه با شرکت سازنده‌اش پتروف روشن شد نمونه‌ای خاص است که بیش از شصت سال از عمرش می‌گذرد و از طرف دولت وقت چکسلواکی به ایران اهداء شده است. یک روز، بعد از ضبط برنامه به‌پیشنهاد دکتر ندایی نازنین بر بالینش رفتیم، چون طبیبی دلسوز و نگران، کلاویه‌هایش را نواخت و مژده داد که از پس آن‌همه جور هنوز زنده است…، از طنز ماجرا آن که علی آقا، نیروی قدیمی خدمات در حین جابه‌جایی پایه‌ها درآمد که: «عه، بدبخت شدیم، این‌جا نوشته وزارت اطلاعات!»، مرد ساده‌دل دوست‌داشتنی نمی‌دانست منظور وزارت اطلاعات و جهانگردی آن روزگار است که نقشی معادل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز ایفا می‌کرد و رادیو را هم تحت مدیریت داشت.

به هر ضرب و زور که بود سامانش دادیم.

مقالات دیگر: بسته پذیرایی مراسم ختم

حالا پیانوی پرقدمت «استودیو هشت» رادیو دوباره جان گرفته است و خوش می‌درخشد، دورش حصاری کشیدیم و شناسنامه‌ای با چند خط شرح‌حال تا بماند برای آیندگان.

هر روز که قدم به حیاط ارگ کهنسال رادیو می‌گذارم، به آینده و روند نام‌های کوچک و بزرگ می‌اندیشم و رسم روزگار، دیر یا زود ما هم خواهیم رفت، نه‌فقط از ارگ که از دنیای دون.

میراث فرهنگی اما ماندگار است؛ همان طور که یاد و خاطر دکتر امیرحسن ندایی در قلب دوستدارانش».